En 1957 realiza unha xira co TNP por Sudamérica, durante a que é homenaxada polos exiliados galegos (Blancoamor, Dieste, Seoane, Laxeiro...) e se produce o reencontro coa súa lingua.

"Agrádame estar entre a miña xente, en París non me é posible falar galego aínda que vou a Radio París ós recitais. Rosalía é a miña favorita pero tamén Curros, o da esperanza ". "...ás veces, de súpeto, á volta dun camiño ou en calquera esquina urbana atopo a saudade. Daquela querería voltar. Nese mesmo instante. Pero todos nos debemos a un mandato que temos que cumprir. Pero aínda teño futuro por diante, e nese futuro véxome en Galicia, polos camiños de Galicia representando para o meu pobo de dándolle o mellor do meu espírito". "Son unha parte de Galicia, non o podo evitar".